Wanneer is iets kunst? Heb je daar een gevoel bij?
Over de vraag: wanneer is iets kunst? kun je op Wikipedia de “definitie van kunst” vinden.
Tijdens het maken van mijn eerste schilderij was ik met die vraag helemaal niet bezig. Dat eerste werk, een tweeluik, maakte ik als cadeau voor een jarige vriendin. Het bestond uit 2 geschilderde portretten op linnen, geschilderd in acrylverf. De portretten waren bijna identiek. Het enige verschil in de afbeeldingen was dat het ene het spiegelbeeld was van het andere. Ik had geen enkel ander doel als een vriendin blij maken met iets voor aan de muur in de kleuren van haar net geopende massagesalon. Ik dacht niet na over een definitie van kunst als achterliggende gedachtes bij het maken van de schilderijen.
Is dit kunst? Of denk je dat kan ik ook?
Tijdens het overhandigen en uitpakken van het zelfgemaakte cadeau waren opmerkingen zoals “dit is nou prachtige kunst”, “wat mooi en bijzonder geportretteerd, ik wist niet dat jij kunstenaar was” en “zou je niet willen exposeren” veelvuldig te horen. Ook die woorden maakten niet dat ik me afvroeg of ikmet kunst bezig was of zelfs een kunstenaar…..
Ik vond gewoon dat ik een kunstje deed, en geen kunst, niet met een kleine k, en niet met een grote K!
Tijdens het schilderen van dat tweeluik viel iets me wel op. Zelfs een afbeelding van een rugpartij van een persoon maakt een heel herkenbaar portret. Die bevestiging krijg ik van iedereen die een soortgelijk portret te zien krijgt. En dat was voor mij de voornaamste reden om nog eens na te denken over een “rug”portret te maken. Dat wilde ik wel van mijn eigen twee bloedjes aan de muur.
Het eerste glazen portret.
Het bleef bij erover nadenken. Pas na een dramatisch ongeluk binnen de familie ben ik, om het verdriet om te kunnen zetten in iets tastbaars, spontaan begonnen aan een ander portret. Deze keer, en ook heel bewust, op glas. Degene die ik wilde schilderen had namelijk net zo’n sterke verbinding met water als ik. Ook hij keek als het ware door het water heen naar de wereld om hem heen. Ik zag hem ook altijd “door het water heen”. Voor mij is glas het enige materiaal met dezelfde eigenschappen als water: weerspiegeling, glans, en volledige transparantie.
Die verbinding van glas met water was toen nog een gevoel wat ik niet met zoveel woorden uit kon leggen. Maar vanaf het eerste glazen portret ben ik altijd met transparante “doeken” blijven werken. Bij voorkeur met glas.
Het “door het water heen” kijken kon ik alleen maar verwezenlijken door op de achterkant van het glas te schilderen. Dat betekent natuurlijk ook altijd in spiegelbeeld schilderen. Dit is al een hele oude techniek, verre églomisé genoemd.
Maar er is nog een extra handicap. De eerste geschilderde laag op het glas blijft altijd zichtbaar. Juist omdat glas net zo transparant is als water. Op de traditionele manier bijvoorbeeld een oog schilderen betekent eerst de omtrek van het oog, dan de iris, dan de pupil, en dan het licht in de pupil. Bij “Door het water heen” schilderen betekent eerst de witte punt schilderen, dan de pupil, dan de iris, en dan de omtrek van het oog.
Wanneer is iets kunst?
Dus zowel in spiegelbeeld als andersom schilderen. Dat lukt me van nature al heel goed. En dat “kunstje” heb ik mezelf inmiddels helemaal eigen gemaakt.
Kort daarna heb ik deze glazen portretten van mijn kinderen gemaakt. Ik heb ze niet gesigneerd en niet gedateerd want ik vond nog steeds dat ik een “kunstje” kende. Ik vond niet dat ik kunst aan het maken was.
Daarna volgden vele opdrachten van zowel bedrijven als van particulieren, en ik oefende graag mijn “kunstje” voor hen uit.
Nu ben ik vele jaren en portretten en vrije werken verder. Na een enorme ontwikkeling in ontwerpen, materialen, ophangsystemen, kleurgebruik, de “kunst” van het weglaten, een schat aan ervaringen, professionaliseren en het ontwikkelen van mijn visie en missie durf ik het. Ik durf eindelijk te zeggen dat ik KUNSTENAAR ben. Ik maak KUNST! Ook volgens de definitie van wikipedia! Als je meer kunst van mijn hand wil zien, kijk dan eens bij mijn gallerij.
Ik hoor graag van de lezers hier of ze het wel of niet met me eens zijn en waarom! Voorbeelden van wat jij wel of niet als kunst beschouwt zijn ook van harte welkom. Vanaf 8 januari kun je, op dinsdag of op donderdag tussen 10:00 en 16:00, bij me langs komen voor een persoonlijk gesprek hierover. Ik zorg voor een lekker kopje koffie in de oude molen waarin mijn atelier/galerie gevestigd is. Daar kun je dan meteen alle kunst én de rijke historie van de molen live ervaren.
Hartegroet,
Karin Bonnemaijers