Kunst? of geen kunst?
Wat is kunst? Een vraag waarop alle betrokkenen niet zomaar antwoord kunnen geven. Ook een definitie van kunst is niet zomaar te verwoorden. Als je hier meer over wilt weten, kijk dan eens op deze pagina van Wikipedia.
Ook ik weet het antwoord niet. Toen ik begon met mijn eerste schilderij was ik helemaal niet bezig met kunst.
Het eerste schilderij
Ik begon gewoon met schilderen . Mijn eerste werk bestond uit een tweeluik. 2 geschilderde portretten op linnen, geschilderd in acrylverf. De portretten waren bijna identiek. Het enige verschil in de afbeeldingen was dat het ene het spiegelbeeld was van het andere. Ik had geen enkel ander doel als een vriendin blij maken met iets voor aan de muur in de kleuren van haar net geopende massagesalon. En kunst? Ik dacht niet na over een definitie van kunst als achterliggende gedachtes bij het maken van de schilderijen.
Tijdens het overhandigen en uitpakken van het zelfgemaakte cadeau waren opmerkingen zoals “dit is nou prachtige kunst”, “wat mooi en bijzonder geportretteerd, ik wist niet dat jij kunstenaar was” en “zou je niet willen exposeren” veelvuldig te horen. Ook die woorden maakten niet dat ik me afvroeg of ik met kunst bezig was of zelfs een kunstenaar…..
Ik vond gewoon dat ik een kunstje deed, en geen kunst, niet met een kleine k, en niet met een grote K!
Het tweede schilderij
Mijn toenmalige partner was trompetspecialist, en hij wilde originele kerstkaarten versturen aan zijn relaties. Ik had nog verf over die ik gekocht had voor het maken van het eerste schilderij, dus dacht ik: ik doe hetzelfde kunstje nog een keer. Als het lukt maken we een foto van het schilderij, dan kunnen we die foto laten drukken en als kerstkaart versturen Zo gezegd zo gedaan!
Dus kunst? Nee joh, gewoon een praktische aanleiding.
Als reactie werd mijn partner bedankt voor de mooie “kunst”kaart, en werd de vraag gesteld wie dit treffende portret had gemaakt.
Ik voelde me natuurlijk gevleid door alle complimenten, en ook gestimuleerd om meer te gaan doen met schilderen. Maar wat? De twee portretten die ik had gemaakt waren wat mij betreft gewoon een kunstje, zoals al eerder gezegd. En linnen was in mijn optiek materiaal om kleding van te maken, wat ik als hobby ook regelmatig deed. Niet als doek voor een schilderij, dat vond ik saai en gewoon en niet bijzonder genoeg.
Ik vond zelf mijn eerste schilderij opvallend. Het viel mij op dat zelfs een afbeelding van een rug van iemand een heel herkenbaar portret had opgeleverd. Dus dacht er wel over na om va mijn eigen twee bloedjes ook zoiets te maken. In de lekkere felle kleurtjes waar ik zo van hou en wat ook prima in mijn interieur zou staan.
Het eerste glazen portret
Het bleef lang bij erover nadenken. Pas na de dood van een dierbare wilde ik iets doen om het verdriet om te kunnen zetten in iets tastbaars. Direct, en spontaan begon ik aan dat portret. Linnen had ik niet op voorraad, het enige vlakke materiaal wat ik voorhanden had stond in de schuur, een wissellijst voor een poster op schilderij. Ik ben toen, met verf uit de schuur waar ik de boot mee aan het schilderen was, met die glasplaat en die verf aan de gang gegaan. Het glas voelde heel goed, vooral om dat de overledene net zo’n sterke gevoel bij water had als ik. Dat maakte dat ik ook na begon te denken over water. En omdat glas voor mij op stilstaand water lijkt voelde het heel goed om hierop te schilderen.
Die verbinding van glas met water was toen nog een gevoel wat ik niet met zoveel woorden uit kon leggen. Maar vanaf het eerste glazen portret ben ik altijd met transparante “doeken” blijven werken. Bij voorkeur met glas
Technieken uit de kunst?
Ik wilde eigenlijk “door het water heen kijken” naar de onderwerpen die ik schilderde. De weerspiegeling onderdeel uit laten maken van de weerspiegelde omgeving. De transparantie weergeven. De helderheid laten zien. De natuurlijk glans als onderdeel gebruiken .
Het “door het water heen kijken” kon ik alleen maar verwezenlijken door op de achterkant van het glas te schilderen. Dat betekende natuurlijk ook in spiegelbeeld schilderen, en dat begon ik dus gewoon te doen. Later bleek dit al een hele oude techniek te zijn, verre églomisé genoemd.
Maar ik ervoer nog een extra handicap. Op de achterkant van het glas schilderen betekent ook dat de eerste geschilderde laag op het glas altijd zichtbaar blijft. Op de traditionele manier bijvoorbeeld een oog schilderen betekent eerst de omtrek van het oog, dan de iris, dan de pupil, en dan het licht in de pupil. Bij “Door het water heen” schilderen betekent eerst de witte punt schilderen, dan de pupil, dan de iris, en dan de omtrek van het oog
Eigen techniek
Ik schilder dus altijd in spiegelbeeld en “andersom. Dat lukt me van nature al heel goed. En dat “kunstje” heb ik mezelf inmiddels helemaal eigen gemaakt. Dat is mijn eigen techniek.
Kort daarna heb ik deze glazen portretten van mijn kinderen gemaakt. Ik heb ze niet gesigneerd en niet gedateerd want ik vond nog steeds dat ik een “kunstje” kende. Ik vond niet dat ik kunst aan het maken was.
Daarna volgden vele opdrachten van zowel bedrijven als van particulieren, en ik oefende graag mijn “kunstje” (kunst?) voor hen uit.
Nu ben ik, vele jaren, portretten, vrije werken, en een opleiding aan de kunstacademie verder. Na een enorme ontwikkeling in ontwerpen, materialen, ophangsystemen, kleurgebruik, de “kunst” van het weglaten, een schat aan ervaringen, professionaliseren en het ontwikkelen van mijn visie en missie durf ik het. Te zeggen dat ik KUNSTENAAR ben. Ik maak KUNST! Ook volgens de definitie van wikipedia! Als je meer kunst van mijn hand wil zien, kijk dan eens bij mijn gallerij.
